“Kom gauw kijken, een heel mooie vogel!”. Ik storm het zonnige Spaanse terras op en zie nog net een schim in wit en bruin. “Hij was echt heel mooi, met een kuif als een kieviet”, vertelt zus enthousiast. Deze beschrijving overdenk ik met enige scepsis aangezien zus een mus en een duif nog niet uit elkaar kan houden. Mijn familie heeft een aangeboren niet-natuur-gen of te wel natuur-dyslexie! Al vaker heb ik me afgevraagd…
De afgelopen weken kleurde de straten weer rood, wit, blauw en natuurlijk oranje. Was het niet om de verjaardag van onze koning, dan wel om onze vrijheid te vieren. De oranje wimpel wordt gebruikt sinds de oranje baan op onze vlag een rode baan werd. Zo klopt ook het ‘Oranje boven’ weer, de eeuwenoude strijdkreet van de watergeuzen. Ik vraag me glimlachend af hoe de watergeuzen het oranjetipje hebben gezien. Als een vlinder van koninklijken…
Ik storm naar buiten: “Zag je dat, de eerste citroenvlinder?!”Mijn schoonmaak-collega kijkt me ietwat meewarig aan, mijn enthousiasme wordt duidelijk niet gedeeld. Ik kan het haar niet helemaal kwalijk nemen, want waarom is de citroenvlinder zo bijzonder? Is het omdat vlinders zeldzaam zijn geworden? Of omdat de citroenvlinder een wat kritische soort is? Of omdat ze enorme slaapkoppen zijn en het een wonder is dat ze een keertje niet slapen?! Ik word altijd blij…
