Langzaam, genietend peddel ik op mijn rug met de stroming van de rivier mee. Ik word omgeven door torenhoge witte rotswanden, bekleed met groen. Boven me een helder blauwe lucht en… “Hé kijk eens wat een grote roofvogel, wauw!”. Het is een arend? Nee, die is groter, een adelaar dan? Uh, tja geen idee. Grrr, waarom heb ik me daarin nog nooit eens goed verdiept?! Terwijl ik het grote beest nastaar zie ik dat…
“Kom gauw kijken, een heel mooie vogel!”. Ik storm het zonnige Spaanse terras op en zie nog net een schim in wit en bruin. “Hij was echt heel mooi, met een kuif als een kieviet”, vertelt zus enthousiast. Deze beschrijving overdenk ik met enige scepsis aangezien zus een mus en een duif nog niet uit elkaar kan houden. Mijn familie heeft een aangeboren niet-natuur-gen of te wel natuur-dyslexie! Al vaker heb ik me afgevraagd…
De afgelopen weken kleurde de straten weer rood, wit, blauw en natuurlijk oranje. Was het niet om de verjaardag van onze koning, dan wel om onze vrijheid te vieren. De oranje wimpel wordt gebruikt sinds de oranje baan op onze vlag een rode baan werd. Zo klopt ook het ‘Oranje boven’ weer, de eeuwenoude strijdkreet van de watergeuzen. Ik vraag me glimlachend af hoe de watergeuzen het oranjetipje hebben gezien. Als een vlinder van koninklijken…
