Zo geruisloos als ik kan sluip ik naderbij en blijf bewegingloos staan als ze opkijken. Het is een soort ‘Annemarie koekoek’-spelletje van vroeger op het schoolplein. Weer een stap en… zucht, ze hebben me gezien en kiezen gauw het hazenpad of beter gezegd het eenden-water. Daar sta ik dan met mijn telelens, voor schut langs de dijk terwijl de eenden mij op veilige afstand uitlachen. Terwijl ik onverrichter zake terugloop naar mijn auto vraag ik…
Hij gluurt om het hoekje. Kleine koolzwarte oogjes onder een paars petje kijken om het hoekje van mijn tuinkastje. “Wat gaat er door zijn koppie?” vraag ik me af. De pimpelmees draait zich om en vat post op het randje van een schaaltje, een schaaltje dat tot de rand toe is gevuld met zaadjes en pitten. Ja, nu weet ik waar hij aan denkt: ontbijt! De guitige pimpelmees laat het zich goed smaken, terwijl ik…
Laarsjes. Twintig laarsjes in een kring. Roze met glitters, groene met een kikker er op, blauwe of rode, allemaal op de zachte mossige bosgrond. Een paar decimeter boven deze snoezige laarsjes zie ik tien paar ogen mij verbijsterd aankijken. In een ademloze stilte en met onversneden ongeloof word ik aangestaard. De gezichtsuitdrukking van de kleuters is zo heerlijk puur en de boodschap is helder: “Wat jij daar zegt boswachter, dat kan absoluut niet, wij zijn…
“Zeg boswachter, jij weet toch alles?”. Na zo’n vraag kan mijn dag natuurlijk niet meer stuk en ben ik één en al oor. Ik luister geïnteresseerd maar ook met enige verbazing naar de belevenis van de vraagsteller. Je hoort namelijk hoogst zelden dat een vleermuis echt ín huis komt en al helemaal niet dat die daar een beetje gaat rondzwieren in een slaapkamer. Dat is zeer uitzonderlijk en… helemaal als het om twee stuks gaat!…
We krijgen nog een knipoog van de zomer in de komende septemberweken, maar het valt niet te ontkennen dat de herfst in aantocht is. Hoe de zomer ook probeert greep te houden op ons landje, de herfst komt en brengt gelukkig ook regen mee. Ga maar eens heel vroeg naar buiten in de ochtend. Je ruikt, ziet en proeft de herfst. Mij geeft het een spannend gevoel, het is een beetje onheilspellend, er is iets…
Ik loop en loop… gedachteloos, eindeloos. Mijn voeten zakken weg in het knisperende natte zand, een golf wist mijn voetstappen uit. Het geruis van de golven geeft een verdovende trans, het voelt alsof ik zweef. Het eindeloze landschap voor mij verandert per minuut van kleur. Het is een levend aquarel van blauw, wit en zilver. De zon die de golven met zilveren kronen tooit. De witte wolken in een intens blauwe lucht. De zee in…
