Lege kamers
We krijgen nog een knipoog van de zomer in de komende septemberweken, maar het valt niet te ontkennen dat de herfst in aantocht is. Hoe de zomer ook probeert greep te houden op ons landje, de herfst komt en brengt gelukkig ook regen mee. Ga maar eens heel vroeg naar buiten in de ochtend. Je ruikt, ziet en proeft de herfst. Mij geeft het een spannend gevoel, het is een beetje onheilspellend, er is iets op til. Maar er is ook een gevoel van gemis, want onze vogels zijn weg! Dit jaar extra vroeg door de droogte en voedsel schaarste. Brr, ik mis ze echt. Hoe mooi straks de herfstkleuren van het bos ook zijn, het is of je een leeg huis binnen loopt. De kamers van het bos staan leeg, ze worden niet meer gebruikt…
Zo’n honderd jaar geleden was het echt een mysterie dat de vogels ineens verdwenen waren. Men dacht dat ze naar de maan vlogen en dat de zwaluw in de modder kroop, een zwaluw is tenslotte zwart. Dat mysterie is inmiddels opgelost, we weten waar onze vogels zijn in de winter. De vinken in Frankrijk, de fitis in Oost Afrika en de ooievaars in Zuid-Afrika. De reden voor het ‘op en neer’-gevlieg van onze vogels is dat vogels steeds de meest optimale omstandigheden op zoeken om te leven. Dit betekent in de winter de Afrikaanse Sahel voor onze kleine vrolijke zangertjes. De Sahel is een vochtig tropisch gebied in het Afrikaanse continent, waar het in de regentijd door de vele insecten goed toeven is voor vogels . Voor onze vinken is Frankrijk dus ver genoeg omdat daar het klimaat zachter is en dus genoeg te vinden voor deze zaadeter. De afstanden die worden afgelegd verschillen per vogelsoort, maar de snelheid waarmee ze die overbruggen is enorm boeiend. Want ons kleine kleurrijke vinkje met zijn harde heldere roep, die haalt op z’n slofjes 40 km per uur! Ongelofelijk voor zo’n klein beestje! Dat duiven goede vliegers zijn, weten we allemaal wel, maar dat het om 60 km per uur gaat is toch pittig. Het meest onder de indruk ben ik toch altijd weer van ons zwaluwtje. Dit klokt in volle vaart in de trek maar liefst 180 km per uur! Phoe wát een snelheid! Gelukkig kampt die niet met verkeersboetes en inflatie! Gek genoeg blijft echter het ‘hoe’ vogels de reis maken toch iets mysterieus houden. De vogels bepalen hun vliegroute op de stand van de zon, de poolster en oriëntatie op de grond. Juist, lekker vaag dus. De vogels die vliegen op grond-oriëntatie zijn vooral vogels die heel hoog vliegen en dus veel uitzicht hebben. Letterlijk een helikopterview. Dat zijn vooral de thermiekvliegers die hoog kunnen vliegen, denk aan ooievaars en roofvogels. Zij gebruiken de rivieren en andere waterlopen die in noord-zuid richting stromen. Help, wat ben ik blij dat ik geen vogel ben, ik zou hopeloos verdwalen! Zeker bij nacht, want er zijn ook vogels die bewust ’s nachts vliegen. In de nacht is het lekker koel en overdag kunnen ze dan eten en bijkomen. De vogels die insecten eten, vliegen juist heel bewust overdag. Zo kunnen ze tijdens het vliegen meteen wat snacken onderweg, een soort Mac Fly dus. Tja, elk vogeltje vliegt zo als het… euh ‘gebekt’ is.
Zucht, lege kamers in het bos dus het komende half jaar. Ik probeer deze leegte te vullen door mijn mussen extra te verwennen. Koolmezen en pimpelmezen blijven gelukkig wel in Nederland en laten zich al weer zien bij de zonnebloempitten. Deze uitspraak vind ik zo mooi: “Vliegende vogels vangen altijd iets!”. Oftewel: ga lekker het bos in, want ook al zijn de vogels weg, als je maar goed kijkt zie je altijd iets moois of bijzonders dat je kan verwonderen. En strakjes in het voorjaar, dan zijn onze vogels er weer, zijn de kamers gevuld… wat een heerlijk vooruitzicht!
