“Kom gauw kijken, een heel mooie vogel!”. Ik storm het zonnige Spaanse terras op en zie nog net een schim in wit en bruin. “Hij was echt heel mooi, met een kuif als een kieviet”, vertelt zus enthousiast. Deze beschrijving overdenk ik met enige scepsis aangezien zus een mus en een duif nog niet uit elkaar kan houden. Mijn familie heeft een aangeboren niet-natuur-gen of te wel natuur-dyslexie! Al vaker heb ik me afgevraagd…
De afgelopen weken kleurde de straten weer rood, wit, blauw en natuurlijk oranje. Was het niet om de verjaardag van onze koning, dan wel om onze vrijheid te vieren. De oranje wimpel wordt gebruikt sinds de oranje baan op onze vlag een rode baan werd. Zo klopt ook het ‘Oranje boven’ weer, de eeuwenoude strijdkreet van de watergeuzen. Ik vraag me glimlachend af hoe de watergeuzen het oranjetipje hebben gezien. Als een vlinder van koninklijken…
Ik storm naar buiten: “Zag je dat, de eerste citroenvlinder?!”Mijn schoonmaak-collega kijkt me ietwat meewarig aan, mijn enthousiasme wordt duidelijk niet gedeeld. Ik kan het haar niet helemaal kwalijk nemen, want waarom is de citroenvlinder zo bijzonder? Is het omdat vlinders zeldzaam zijn geworden? Of omdat de citroenvlinder een wat kritische soort is? Of omdat ze enorme slaapkoppen zijn en het een wonder is dat ze een keertje niet slapen?! Ik word altijd blij…
“De blik in je ogen verandert de kleur van mijn dag”. De woorden van dit Marco Borsato liedje schieten door mijn hoofd terwijl ik word aangestaard en ik proest het uit. Ik vraag me af of ik me niet snel uit de voeten moet maken omdat ik ‘Grumpy’ heb gewekt bij zijn uiltje knappen. Ach, ik begrijp het ook wel, belangstelling is leuk, maar soms ben je er ook wel klaar mee. En belangstelling krijgen…
Sst, ik heb iets gekocht. Het is zoiets wat je niet aan je moeder kunt vertellen. Zoveel geld geeft een mens niet uit aan… meelwormen! Van de herfst stond ik er al verlangend naar te kijken: o wat zullen de roodborstjes dát lekker vinden! Maar het prijskaartje past echt niet bij mijn opvoeding. Ik word ermee geplaagd door vrienden ze neuriën dan het liedje: ‘Even aan mijn moeder vragen’. Maar nu kon ik het toch…
Wát een afgang… Ik dacht even de wijsneus uit te hangen op Twitter en zet een onschuldige natuurgenieter volkomen op het verkeerde been! Waar het over gaat? Over het feit dat ik een zeldzaam natuurfenomeen tot een ordinaire paddenstoel heb verlaagd. Terecht werd ik door collega’s teruggefloten in de sociale media arena… Dat ik op het verkeerde been werd gezet is wel een klein beetje te verklaren. Ik zag prachtige plaatjes voorbijkomen van spierwitte…
