‘Lente, seizoen van de liefde’ is de titel van een gedicht dat de lente in al haar glorie vertolkt. ‘Lente, seizoen van de dromen, onweerstaanbaar uitgekomen’, het gedicht hoopt en droomt! Het plotseling invallen van de lente grijpt me aan. De vogels die over elkaar heen tuimelen met hun zang in hun haast hun dromen waar te maken… de zonnewarmte die mijn gezicht streelt als een verliefde minnaar. Lente, seizoen van de liefde… Mijn…
Ze zijn niet echt schuw maar lijken ook niet echt gecharmeerd van mij als ik dichterbij kom. Ze trekken zich verder terug in het riet. Ze lijken vooral gecharmeerd van elkaar, duidelijk verliefd. Ze hebben alleen oog voor elkaar, hebben genoeg aan elkaar… Je herkent het vast wel, die heerlijke periode van verliefdheid. Of je bent bij elkaar en geniet van elkaar… of je kunt niet ophouden aan die ander te denken als een zonnestraal…
We zijn niet de enigen, die blijven stilstaan, andere wandelaars kijken ook toe… Op het rimpelloze water zijn drie zwanen te zien. Twee mannetjes en een elegante dame als middelpunt. Het ene mannetje kijkt de ander dreigend aan, één en al waarschuwing: “Van haar blijf je af, deze schoonheid is van mij!”. De ander houdt afstand, maar gaat niet weg… Om zijn boodschap kracht bij te zetten zwemt hij richting zijn felbegeerde dame waarbij er…
