“Een vampier is een dode die ’s nachts zijn graf verlaat en zich voedt met mensenbloed, bij voorkeur dat van jonge vrouwen”. Het heeft ook zo z’n voordelen om boven de veertig zijn, bedenk ik met een grijns bij het lezen van deze beschrijving van een vampier. Vleermuizen en vampiers, ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vleermuizen zijn namelijk ook van die engerds die bloed drinken of op z’n minst ziektes overbrengen, verstrikt raken in…
Fris en sprankelend na een heerlijke vakantie loop ik op de dijk… dromen, plannen en voornemens, ze buitelen over elkaar heen in mijn hoofd terwijl mijn ogen gedachteloos over het landschap glijden. Langs de bomen, de grazige berm en de bewegende molshopen… Uh wacht even, dit klopt niet, molshopen horen niet te bewegen. Ik focus nu wat beter en de donkere bewegende bollen blijken allemaal een schattig kopje te hebben. Ik knipper nog een keer…
Loom en dromerig draai ik me om… hij kijkt mij aan en ik hem. Ik neem alles in me op. De kleur van zijn ogen en de uitdrukking in zijn blik. Het moment is magisch, hemels. Zo dicht bij elkaar, elkaar intens aanstarend, verliezend in elkaar. Ik adem heel zachtjes in en uit -om het moment niet te verstoren- en beweeg alleen mijn voeten om in balans te blijven… mijn wetsuite houdt mij drijvend, terwijl…
Ik lig in de tuin en staar omhoog. De intens blauwe lucht is beschilderd met subtiel witte penseelstreken. Windveren noem je dat en ze schijnen volledig te bestaan uit ijskristallen. Hoe boeiend dat misschien ook is, mijn aandacht is vooral bij die zwart-witte wybertjes die rondzwieren en dartelen in deze hemelpracht. Het uitgelaten zwieren van de zwaluw door de lucht maakt me blij. Aangezien ik een griepje lig weg te werken heb ik niets beters…
Knalroze, lichtroze, oranjerood en rood. Dieppaars met geel waardoor het paars nog paarser lijkt. Terwijl deze ‘chaotische-altijd-vijf-minuten-te-laat’-boswachter zich door de Flevopolders haast, schiet het kleurenspektakel van bollenvelden aan me voorbij. Woow, wat een kleurenpracht is het toch. Een intens fenomeen dat al 400 jaar lang hét visitekaartje is van Nederland. En toch… als ik naar de subtiele pasteltinten van bomen en planten van onze natuur kijk, houd ik toch het ‘onbehagelijk-te-veel-bestrijdingsmiddelen’-gevoel bij het zien van…
Het is Paasmorgen. Ik open zachtjes de deur naar mijn tuin. Alles om mij heen is stil, geen zuchtje wind, geen enkel geluid. Een serene en eerbiedwaardige stilte sluit zich om me heen, alsof de natuur voelt hoe bijzonder deze dag is. En net als ik het denk, is het gedaan met de rust! Een oorverdovende kakofonie klinkt op uit de tuin van mijn buurman en al ruziemakend en discussiërend stort een grote groep mussen…
