“Zeg boswachter, jij weet toch alles?”. Na zo’n vraag kan mijn dag natuurlijk niet meer stuk en ben ik één en al oor. Ik luister geïnteresseerd maar ook met enige verbazing naar de belevenis van de vraagsteller. Je hoort namelijk hoogst zelden dat een vleermuis echt ín huis komt en al helemaal niet dat die daar een beetje gaat rondzwieren in een slaapkamer. Dat is zeer uitzonderlijk en… helemaal als het om twee stuks gaat!…
We krijgen nog een knipoog van de zomer in de komende septemberweken, maar het valt niet te ontkennen dat de herfst in aantocht is. Hoe de zomer ook probeert greep te houden op ons landje, de herfst komt en brengt gelukkig ook regen mee. Ga maar eens heel vroeg naar buiten in de ochtend. Je ruikt, ziet en proeft de herfst. Mij geeft het een spannend gevoel, het is een beetje onheilspellend, er is iets…
Ik loop en loop… gedachteloos, eindeloos. Mijn voeten zakken weg in het knisperende natte zand, een golf wist mijn voetstappen uit. Het geruis van de golven geeft een verdovende trans, het voelt alsof ik zweef. Het eindeloze landschap voor mij verandert per minuut van kleur. Het is een levend aquarel van blauw, wit en zilver. De zon die de golven met zilveren kronen tooit. De witte wolken in een intens blauwe lucht. De zee in…
“Een vampier is een dode die ’s nachts zijn graf verlaat en zich voedt met mensenbloed, bij voorkeur dat van jonge vrouwen”. Het heeft ook zo z’n voordelen om boven de veertig zijn, bedenk ik met een grijns bij het lezen van deze beschrijving van een vampier. Vleermuizen en vampiers, ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vleermuizen zijn namelijk ook van die engerds die bloed drinken of op z’n minst ziektes overbrengen, verstrikt raken in…
Fris en sprankelend na een heerlijke vakantie loop ik op de dijk… dromen, plannen en voornemens, ze buitelen over elkaar heen in mijn hoofd terwijl mijn ogen gedachteloos over het landschap glijden. Langs de bomen, de grazige berm en de bewegende molshopen… Uh wacht even, dit klopt niet, molshopen horen niet te bewegen. Ik focus nu wat beter en de donkere bewegende bollen blijken allemaal een schattig kopje te hebben. Ik knipper nog een keer…
Loom en dromerig draai ik me om… hij kijkt mij aan en ik hem. Ik neem alles in me op. De kleur van zijn ogen en de uitdrukking in zijn blik. Het moment is magisch, hemels. Zo dicht bij elkaar, elkaar intens aanstarend, verliezend in elkaar. Ik adem heel zachtjes in en uit -om het moment niet te verstoren- en beweeg alleen mijn voeten om in balans te blijven… mijn wetsuite houdt mij drijvend, terwijl…
