Vol vertrouwen
Het peutertje is maar amper groter dan het, van hout gemaakte, boomblad op onze speurtocht. “Boswachter, ik heb um gevonden”, een enthousiast kinderstemmetje in een rijk gekleurd herfstbos. Het bos straalt in haar roodoranje en gele jas en lijkt al net zo enthousiast als de mini-mensjes met wie ik op stap ben. Wat worden we rijk getrakteerd deze herfst door Moeder Natuur. Al zijn het de laatste vrolijke stuiptrekkingen van de natuur voor ze het aflegt tegen de grauwe winter, mijmer ik even voor me uit…
Het vrolijke gebabbel van de kleutertjes haalt me uit mijn ietwat sombere overpeinzing en ik kijk naar de verwachtingsvolle gezichtjes… In lichte paniek staar ik terug naar deze ‘kniehoge’-mensjes. Ze zijn nog zo klein, hoe kan ik hen vertellen over fotosynthese, sapstromen en bladverkleuring? Ik start in Jip-en-Janneke-taal maar maak al gauw de switch naar Teletubbie-jargon. Want het verkleuren van de boombladeren is zo geweldig, dat móét iedereen weten, ook al heb je nog schattige blonde krullen en staar je angstig omhoog naar die vrouw met die hoed… Iedereen die de lagere school heeft afgemaakt weet dat bomen met bladgroen, zonlicht en koolstofdioxide zuurstof maken, fotosynthese genoemd. Ook weten we dat de bomen in de herfst maar wat graag hun blad eraf gooien omdat de bladeren meer vocht verdampen dan de boom nog kan opslurpen in de koude maanden van het jaar. Wij mensen genieten vaak even van de kleurenpracht in de herfst, om daarna te mopperen op de zooi die al die bladeren geven. Echter schuilt er een hele wereld achter die groene bladeren, het kleurenspektakel en de rommel op de grond. Bladeren en bladgroen hebben namelijk niet alleen als doel het produceren van zuurstof voor mensen. Bladgroen is ook de ‘boterham met kaas en zuurkool met spek’ voor de boom. Als echte ‘zuinige Nederlanders’, gooit een boom niet zomaar al zijn bladeren met voedsel en al op de grond. Voor hij de bladeren losmaakt slurpt hij eerst al het voedsel terug in de boom. Wat dan voor ons als verrassing komt, is dat onder al dat groen ineens feestelijk rood, oranje of geel tevoorschijn komen, alsof de boom een feestje bouwt! Tja, zo ziet het er wel uit maar deze stap is onmisbaar om de winter te overleven voor de boom. Want er gebeurt iets wonderlijks nu: met deze vrolijke kleuren maakt de boom suikers aan en slurpt dat zo snel hij kan zijn takken en stam in, vlak voor het blad dan uiteindelijk op de grond valt. Dit lijkt bizar, wat moet een boom nu met limonade in zijn stam? Tja, die verklaring is vrij simpel: suikers bevriezen niet en werkt daardoor als antivries in de boom.
De speurtocht vervolgt zich en de snoezige peuter met zijn blonde krullen is zijn verlegenheid kwijt en brengt mij het ene na het andere gekleurde blad… Bladeren die hun taak er op hebben zitten, die zullen verpieteren op de grond, terwijl de lange koude winter zich voor ons uitstrekt. Ik voel een handje wat vol vertrouwen mijn pink grijpt. Ik kijk naar het blonde kleuterhoofdje en luister naar haar verhaal, haar kijk op de wereld, ze deelt haar wereldje met mij. Zo blij en vol vertrouwen gaat ze op weg naar haar toekomst, op weg naar het voorjaar…
