Lente, seizoen van de liefde
‘Lente, seizoen van de liefde’ is de titel van een gedicht dat de lente in al haar glorie vertolkt. ‘Lente, seizoen van de dromen, onweerstaanbaar uitgekomen’, het gedicht hoopt en droomt!
Het plotseling invallen van de lente grijpt me aan. De vogels die over elkaar heen tuimelen met hun zang in hun haast hun dromen waar te maken… de zonnewarmte die mijn gezicht streelt als een verliefde minnaar. Lente, seizoen van de liefde…
Mijn eerste lentewandeling geeft een onverwachte ontmoeting. We kijken elkaar aan, ik verguld en zij eerder verbaasd dan bang. We staren elkaar een tijdje rustig aan en ik voel haast een soort zielsverwantschap… beide genietend en vervuld van onze lentedromen. Het moment is helaas te snel voorbij en met lichte hindesprongen verdwijnt ze het bos in…
Ik ken haar droom… de droom van deze moeder-ree ligt in haar lijf te slapen, letterlijk. Want het liefdes-seizoen van reeën is hoogzomer. Het is eind juli dat de vrijwel geruisloze hofmakerij van de reeën begint. Wat dat betreft maken de edelherten er echt een potje van met hun kabaal. De liefdesverklaring van een edelhert is een serenade waarvan Shakespeare zich zou omdraaien in zijn graf. Zo anders gaat dat bij de reeën. Een kort geblaf of een schor gepiep is het enige dat wordt gehoord. Dat wil niet zeggen dat het daarbij blijft wat betreft de hofmakerij. De liefdesverklaring van reeën doet veel denken aan een wervelende dans. De twee rennen achter elkaar aan waarbij de kringen steeds kleiner worden tot ze bij elkaar eindigen. Dit liefdevolle ritueel eindigt in het begin van een kleine Bambi. Maar… daarna gebeurt er niets, Bambi groeit niet! Reeënmoeders hebben namelijk een prachtig mechanisme in hun lijf waardoor de embryo’s in een rusttoestand gaan tot er betere tijden aanbreken. En nu, aan het begin van de lente, is het moment aangebroken! De boomknoppen barsten bijna open en de aanstormende lente zal steeds meer eten brengen voor moeder ree en haar ongeboren Bambi… Ik vind dit zo prachtig bedacht…
Ik lees nogmaals het gedicht over: ”Lente, seizoen van het leven dat wijd de wieken uitslaat en steeds hoger vlucht neemt”. Het doet me denken aan het lied Summertime: “Then you’ll spread your wings and you’ll take the sky”. Heerlijk! Die belofte van lente en zomer en het leven ten volle mogen leven!
Ho wacht, ik maak een fout lees ik nu. De titel van het gedicht is anders dan ik dacht: ‘Lente, seizoen van het léven’ en niet ‘van de liefde’! Oei, waar het hart vol van is…
