Blunderende boswachter
Wát een afgang… Ik dacht even de wijsneus uit te hangen op Twitter en zet een onschuldige natuurgenieter volkomen op het verkeerde been! Waar het over gaat? Over het feit dat ik een zeldzaam natuurfenomeen tot een ordinaire paddenstoel heb verlaagd. Terecht werd ik door collega’s teruggefloten in de sociale media arena…
Dat ik op het verkeerde been werd gezet is wel een klein beetje te verklaren. Ik zag prachtige plaatjes voorbijkomen van spierwitte sliertjes op doodhout. “Ha, wat een gave paddenstoel”, dacht ik. Nou nee dus. Deze ‘baard van koning Winter’ heet IJshaar en is een zeldzaam natuurverschijnsel. Nou, lekker dan boswachter! Meestal als de natuur ons iets buitenissigs in kleur of vorm laat zien gaat het om een vrucht of vruchtlichaam. Noten, zaden, bessen hebben allemaal een eigen vorm, kleur en verpakking. Paddenstoelen zijn natuurlijk de absolute kampioen in kleuren en vormen. In dit geval gaat het wel om een buitenissige vorm en structuur op doodhout, maar toch niet om een vruchtlichaam. Deze wolachtige ijshaartjes zijn het gevolg van precies de goede hoeveelheid vorst, luchtvochtigheid en een flink aantal schimmels die aan het plassen zijn! Oké, dat laatste is een beetje ordinair maar toch is dat wat het is. In rottend loofhout zijn een flink aantal schimmels gehuisvest. Zo gaat het nu eenmaal, lig je als tak dood op de grond word je meteen gekraakt. Deze schimmels leven hier hun leven, maar de toiletgang hoort daar ook bij. Met dat verschil dat zijn geen urine maar water produceren bij de stofwisseling. Wat weer niet verschilt bij mens of schimmel is dat we het niet in ons huis willen houden. Dus waar wij het in een prachtig rioleringssysteem deponeren, drukken de schimmels hun vocht naar buiten via de minuscuul kleine gaatjes in het hout. Deze gaatjes noem je houtstralen en werden vroeger -toen de tak nog leefde- gebruikt voor transport van water en voedingstoffen. Op het moment dat het vocht nu door de gaatjes naar buiten komt bevriest het, maar verdampt het niet door hoge luchtvochtigheid en elke milliliter water wordt een millimeter ijs-sliert. Indrukwekkend mooi…
Terwijl ik zit te schrijven duikt steeds weer het beeld op van het maken van spaghetti. Je weet wel, zo’n homp deeg die door kleine gaatjes wordt geperst. Maar het gaat niet om voedsel hier, maar om een afvalproduct! Oké, het wordt hoogtijd dat ik wat anders ga doen, want voor nu heb ik voldoende blunders begaan…
