Sex on the beach
Betrapt! Het was dan wel geen ‘beach’, maar wel buiten! Doet me denken aan de die uitspraak: ‘In de tuin de liefde bedrijven is niet erg want de liefde is blind, maar helaas zijn de buren dat niet’. In dit geval was ik geen buur maar een onverwachte voorbijganger. Zouden ze zich gegeneerd hebben dat ik hen in dit innig intermezzo aantrof? Eigenlijk denk ik van niet, het paartje veldsprinkhanen zal wel eens vaker zijn betrapt!
Eigenlijk moet ik me een beetje schamen dat ik dit intieme moment heb vastgelegd op de gevoelige plaat. Wij natuurfreaks zijn eigenlijk een stelletje voyeurs! Maar het was dan ook wel erg bijzonder dit aan te treffen. Parende sprinkhanen, gaaf! Wat geeft er meer een zomers rustgevoel dan het geluid van ‘zingende’ sprinkhanen en krekels?! Al is zingen is niet helemaal het goede woord ervoor, maar hoe noem je het dan? Sprinkhanen maken dit geluid door met hun vleugel langs hun achterpoot te wrijven. Aan die achterpoot zit een klein raspje en op de vleugels een verdikte ader. De vleugels gaan daardoor trillen en er ontstaat een geluid dat het meest lijkt op een strijkorkest van honderden violen die lichtvoetig maar razend snel spelen! Het doel van dit ‘zingen’ is natuurlijk een dame charmeren. Het is wel apart om te zien dat het mannetje zoveel kleiner is dan het vrouwtje. Toch maakt het voor de daad en het resultaat niet uit. De geliefden hebben een aangename ontmoeting en het vrouwtje zal na deze bevruchting de rest van haar leven al haar eitjes kunnen bevruchten zonder nog maar één keer ‘sex on the beach’ te hebben! Tja, dat is wel ongezellig, maar ook wel reuze handig. Sprinkhanen nemen er trouwens wel de tijd voor, wat een goede zaak is natuurlijk. De vrijpartij duurt minimaal een uur, maar daar blijft het niet bij. De geliefden blijven nog wel een dag lang in de innige pose verenigd. Dat is helaas niet zo zeer om romantische redenen als ik eerlijk ben. Het mannetje doet dit om rivalen te weren van zijn aantrekkelijk vrouwtje, een soort waarschuwing: ‘deze is van mij’. Bij één soort sprinkhaan, de bidsprinkhaan, eindigt de ‘seks on the beach’ in ‘murder on the beach’. Het mannetje overleeft namelijk de vrijpartij niet! Want tijdens de romantische daad wordt het mannetje letterlijk opgegeten! Jakkes! Kijk, eens flink je nagels laten spreken als dame tijdens een innig intermezzo oké, maar je partner opeten?! De kannibalistische vrouwtjessprinkhaan laat er geen gras over groeien. Al tijdens de daad bijt ze de kop van de man eraf en dit terwijl zijn achterlijf gewoon doorgaat met bewegen. Eer de liefdesdaad erop zit heeft mevrouw haar buikje rond en haar eitjes bevrucht. Luguber hé. Zag ik net nog een sprekende cartoon van deze situatie met de woorden erbij: ‘So this means we’re breaking up?’ Galgenhumor.
Toch zit er een mooie gedachte achter. Het mannetje laat zich opeten om zo het vrouwtje proteïne en eiwitten mee te geven voor de kinderen. Mooi, maar het blijft toch wat luguber. Er is trouwens wel een manier voor het mannetje om te voorkomen dat hij wordt opgegeten: voor de liefdesdaad geeft hij het vrouwtje zoveel mogelijk te eten. Hmm, dat werpt wel een nieuw licht op mijn romantische dinertjes…
