De liefde-heerst (beestje)
We ploffen in het gras, pakken de lunch erbij en kijken genietend om ons heen. Wat is bomen planten toch leuk werk, het is gewoon heerlijk om in de natuur bezig te zijn! Terwijl wij ons koesteren in de warme lentezon krijgen we ineens bezoek: een lieveheersbeestje komt aangevlogen. En nog een mooie ook, hij draagt een okergeel jas met veel witte stippen. Gezien het aantal stippen is hij op respectabele leeftijd…
Dat is trouwens één van de meest wijdverbreide natuurfabels: dat een lieveheersbeestje zo oud zou zijn als het aantal stippen op zijn schild! Helaas is dat niet waar, ze worden een jaar oud. Al is dat voor een kever ook nog een respectabele leeftijd, want kevers zijn een geliefd vogelsnackje. Kevers hebben altijd twee paar vleugels. De bovenste is een dekschild wat hard en ondoorschijnend is. Deze beschermt het vliezige tweede paar vleugels. Juist bij lieveheersbeestjes kun je dat goed zien als hij net is geland en zijn vliegvleugels intrekt, veilig onder zijn rode (of gele) harnas. Dat kleurrijke jasje is trouwens wel slim, de felle kleur waarschuwt vogels voor wat komen gaat. De dummy’s onder de vogels zullen dan ook meteen een vies smakend goedje in hun snavel krijgen als ze het wel doen. Geen smakelijk hapje dus. Lieveheersbeestjes zelf staan bekend om hun voorkeur voor luizen. Maar dat geeft wel weer grappige confrontaties met mieren. Mieren houden juist van bladluizen vanwege de zoete afscheiding die ze produceren. Een lieveheersbeestje haalt de woede van een mier op zijn hals als hij wordt betrapt op het verorberen van een bladluis! De naam van deze gestippelde zesvoeter heeft trouwens een hilarische oorsprong. Ten tijde van de kerstening werd alles verworpen wat te maken had met heidense afgoden. Dus zo ook de naam van de ‘Freyafugle’. Want ons roodgejast kevertje werd toen dus ‘vogel van godin Freya’ genoemd. Deze naam werd terstond veranderd in ‘Onzelievevrouwebeestje’ of ‘lieveheersbeestje’…
Maar heerst nu echt de liefde bij dit beestje? Liggend in het gras, met de zon op je gezicht een lieveheersbeestje zien balanceren op een grasspriet… Dat is het toppunt van vrede en rust. Liefde die heerst…
PS: Waar wij aan het planten waren? Op Mijn Stukje Natuur!
