Bindingsangst
Mannen hebben de naam, maar vrouwen hebben het ook. Je kunt het hebben in actieve vorm en in passieve vorm: bindingsangst. Bindingsangst bestaat uit angst om te binden of juist uit de angst om verlaten te worden… Terwijl ik luister naar het repeterende geluid van de koekoek peins ik over het liefdeloze gedrag van de koekoek, die wel een kind op de wereld zet maar het niet zelf grootbrengt. Zou dat voortkomen uit bindingsangst?!
De kenmerken van bindingsangst zijn: lang vrijgezel, je partner niet te vaak willen zien en het benauwd krijgen als je aan samenwonen denkt. Dit komt verdacht veel overeen met de koekoek. Een samenwonende, liefdevolle relatie waarin je je kind groot brengt, is helemaal niets voor de koekoek. Luidkeels roepend om aandacht zijn de single koekoeken druk in het voorjaar en… ze lijken ook te genieten van dit spelletje ‘hard to get’. Na veel geflirt, leuke diners en een stevig robbertje vrijen, blijkt het ineens over te zijn met de liefde en zit de ‘single mam’ met een gebroken hart én in de problemen. “Ja kijk, dit had ik niet bedoeld, wat moet ik met zo’n piepend kuiken zonder vent?”. Dit kan ze allemaal niet aan en de bezwangerde koekoek dumpt dan ook haar bevruchte ei, zonder overleg, bij een adoptieadres… Het is de kleine karekiet, een rietvogeltje, die vaak de klos is. Terwijl Man Koekoek veel kabaal maakt om de adoptieouders af te leiden -dat doet ‘ie dan nog net wel-, legt Vrouw Koekoek in enkele seconden een ei in het nest. Dit is overigens wel wat ‘freaky’, want het ei heeft bijna dezelfde grootte en kleur als de eieren van de ongewilde ouders! Tijdens deze ‘wanhoopsdaad’ pikt Vrouw Koekoek één van de eieren van het gezinnetje mee, zo blijft het aantal eieren gelijk. De adoptieouders hebben vaak niet door wat er is gebeurd en gaan trouw door met bebroeden van de eieren. Het wisselkind komt vlot uit het ei gekropen. Dit vaak nog voordat de stiefbroertjes en -zusjes ter wereld komen. Maar, ook al zijn zij wel geboren, het maakt niet uit, het grotere koekoeksjong zal direct alle eieren en de overige jongen gewetenloos uit het nest sodemieteren. Wauw, dat is hevig egoïstisch en elk ‘spekkie’, dat nu wordt gebracht, is voor zijn ‘bekkie’. De situatie is niet alleen aso, ook is het bevreemdend om te zien: het onbedoelde adoptieve kind is vier keer groter dan het kleine rietvogeltje en ze vliegen af en aan om aan zijn eetbehoefte te voldoen! Maar, het mocht niet baten… hoe zorgzaam en liefdevol dit ongewilde kind ook wordt grootgebracht, ook dit koekoekskind zal zijn eigen kinderen niet groot brengen…
Is het dan verlatingsangst in plaats van bindingangst?! Liefdevolle ouderzorg zou dat moeten voorkomen… Geen idee?! Weetje, het is gewoon een slap karakter, dát is het! En toch, elk jaar weer als ik mijn eerste koekoek hoor ben ik verrukt! Karakter zegt ook niet alles…
